[Trátase de imaxinar o encerro] (in Galician)

Trátase de imaxinar o encerro.

Quen non pode imaxinar o encerro

non pode escribir unha carta.

Quen non pode imaxinar o imposible

non pode entrar no sentido dos seus soños.

Pero esta carta non é a fronteira, senón a ponte.

Quere chegar, aínda que non saiba a que destino.

Quere ser recollida,

aínda que non saiba por que mans.

Ás veces o silencio é a linguaxe do corpo.

E despois vén o Estado,

que non é unha tormenta pero está feito de aire.

Vive no noso alento

e por iso atravesa os muros das prisións.

Fóra del, vexo nomes de piratas e de prófugos,

sinto o tacto da man que non me toca,

a cinza que arde nos ollos que non miran.

O silencio do Estado

converte calquera silencio noutra cousa.

Nada do que hai na terra é simple.

Ninguén fala do esforzo do sol por nacer cada día.

Ninguén coñece a dor da montaña cando rompe,

o boureo do mar cando se deita.

Non podemos saber o que lle custa á lúa dividirse

entre os dous hemisferios.

Non é un traballo doado florecer.

María do Cebreiro

“Trátase de imaxinar o encerro” fue publicado en Os inocentes [The Innocents] (Editorial Galaxia, 2014).

Se puede leer y escuchar el poema traducido al inglés aquí.